Kauwgomballenfabriek (foto ge-web)
Stedelijke dynamiek in voormalige fabriek
LeoHooijmansGalileoNoordwijkFacilitaireInformatieOnlineHoezo??
Waar tot de zomer van 2003 in Amsterdam de kauwgom van Maple Leaf werd geproduceerd, gonst het nu (dec. 2010 red.) van de creativiteit: onder de nieuwe naam De Kauwgomballenfabriek huisvest het voormalige fabriekscomplex verschillende vooral creatieve bedrijven en instellingen. Voor twee van die bedrijven - radiozender Q Music en onderzoeksbureau Millward Brown – ontwierp Ann Decock van Ideal Projects het interieur.
Q Music kwam bij Ideal Projects terecht via makelaarsbedrijf Cushman & Wakefield, het bedrijf dat de Kauwgomballenfabriek vertegenwoordigt.
Q Music wilde van Hilversum naar Amsterdam verhuizen en was geïnteresseerd in een nieuw volume – of penthouse - dat op Gebouw A van de Kauwgomballenfabriek werd gebouwd, maar begreep het bestekplan niet goed. Ideal Projects werd vervolgens ingeschakeld voor uitleg en uitwerking. Q Music had al een kantoor in Brussel en wilde een identiek interieur in Amsterdam. Na een aantal constructieve gesprekken met Decock besloot het bedrijf al snel voor een heel ander, meer op de expressieve ruimte en de Nederlandse werkmentaliteit toegespitst interieur te gaan. Het interieurontwerp is gebaseerd op het raster van het gebouw. Decock : “We hebben de verhoudingen en assen van de buitenkant gebruikt om de verhoudingen binnen uit te werken, maar zonder dat het dwingend is.
De receptiebalie van Q music bij de entree. Vanuit verschillende strategische werkplekken in het pand kan de entree in de gaten gehouden worden.
Wat heb je hier gedaan?
”Wat Decock aantrof was een grote lege verdieping van 900 m2 en een verdieping van 500 m2 daarboven, verbonden door een standaard metalen trap, en vrijwel alleen schuine vensters. De opdrachtgever wilde een aantal afgesloten kantoren met in het midden een open werkzone. Belangrijk was dat de ruimte er niet als een kantoor uit zou gaan zien. Daarbij moesten de gesloten kantoren strategisch worden geplaatst, zodat er overal doorzichten naar het middengebied zouden zijn en hier contact met de buitenwereld zou blijven. Decock deelde het kantoor in door middel van een aantal afsluitbare ruimtes langs de gevel, afgewisseld met open ruimtes. Deze zorgen er voor dat in de kantoortuin in het midden contact met de buitenwereld blijft. De gesloten ruimtes worden gevormd door middel van architecturale elementen als schuine glazen en Metal Stud-wanden (in plaats van systeemwanden) en eveneens schuine plafonds, die samen het kantoor een dynamisch karakter geven. De wanden zijn steeds wit en de vloerbedekking zwart; accenten worden geplaatst door het meubilair in rood, tevens de kleur van het Q Music-logo. Het meeste meubilair is van Bulo, dat ook de receptiebalie ontwierp; deze is met uitzondering van speciale gelegenheden onbemand, maar vanaf verschillende strategisch geplaatste werkplekken kan de ingang in de gaten worden gehouden. Direct naast de balie is de grote vergaderruimte, met een glazen wand die aan een zijde helemaal open kan. De indeling geeft het kantoor van Q Music het karakter van een kleine stad, waar overal op natuurlijke wijze interactie en communicatie kan plaatsvinden. Decock: “Soms vragen mensen me ‘Wat heb je hier gedaan?’ en dat zie ik als een compliment.
”Een van de grootste ingrepen was het vergroten van het trapgat en het vervangen van de standaard metalen trap door een bredere, witte houten trap, die nu een van de blikvangers van het kantoor vormt. De trap staat op een enorm wit plateau, “Anders had hij iel en verloren geleken” aldus Decock. Het plateau kan tevens fungeren als podium voor spontane muzikale sessies. De trap heeft ook een extra hoge balustrade en een royaal trapgat, waardoor hij nog meer cachet krijgt. Op de bovenste verdieping zijn het restaurant met open keuken en dak-terras, en de studio’s – de core business van Q Music en dus van cruciaal belang. Deze werden door Hylco Wijbenga van Ideal Projects ‘box-in-box’ en met driedubbele lood-houdende wanden ontworpen, zodat ze van een hoog niveau en uitermate geluiddicht zijn. Door de strategische ligging langs de Amsterdamse snelwegen, kan de filelezer hier altijd zien waarover hij het heeft.
De trap vormt de blikvanger van het kantoor.
Het witte plateau biedt ruimte voor spontane muzikale sessies.
De stad als inspiratiebron
De trap bij Q Music was aanleiding voor de directeur van marktonderzoeker Millward Brown om Ideal Projects te vragen voor het interieur van de nieuwe vestiging van zijn bedrijf. Deze bevindt zich op de 1e verdieping van Gebouw A van de Kauwgomballenfabriek, in een voormalige productieruimte. Overeenkomsten tussen de interieurs van beide bedrijven zijn er echter niet, behalve dan dat ook bij Millward Brown de verhoudingen van de buitenkant zijn gebruikt bij de uitwerking van het interieur, én dat ook hier de stad een inspiratiebron was. De hoge ruimte met authentieke cassetteplafonds was op een tussenverdieping na helemaal leeg. Decock maakte binnen twee weken een schets op basis van het programma van eisen, die vrijwel ongewijzigd is overgenomen. Het bedrijf had juist een nieuwe directie, die in het nieuwe pand ook een nieuw, onderscheidend imago en een nieuwe manier van werken wilde. Daarbij moest het interieur de medewerkers stimuleren om de overgang te maken van het statige pand tegenover dierentuin Artis naar de nieuwe experimentele werkomgeving, in een buurt waar verder weinig te beleven valt.
Verrassende doorkijkjes
Ook moest het kantoor aantrekkelijk zijn voor de vele bezoekers die er komen: Millward Brown doet marktonderzoek voor verschillende A-merken en ontvangt hiertoe regelmatig respondenten. Naast operatieve kantoren moest Decock daarom ook ruimtes voor interviews maken, één voor kwalitatief en één voor kwantitatief onderzoek, met een verschillend karakter. In de ruimte voor kwantitatief onderzoek drinken de respondenten bijvoorbeeld bier voor een bekend biermerk, waarbij ze achter een spiegel geobserveerd worden. Deze ruimte heeft een zakelijk karakter, die voor kwalitatief onderzoek heeft een speelsere inrichting en heet dan ook inspiratieruimte. Omdat de respondenten zich hier niet bespied moeten voelen, worden ze geobserveerd via camera’s. Beide onderzoeksruimtes bevinden zich in vrijstaande volumes, die tevens de kantoorverdieping indelen en deze – nog meer dan bij Q Music – een stedelijk karakter geven. De volumes zijn bekleed met verschillende soorten steigerhout dat in ook verschillende tinten bruin is gebeitst, zodat meer diepte en ‘stedelijke diversiteit’ wordt verkregen. Decock: “Een kantoor wordt stilaan een kleine stad en dat wilde ik hier accentueren.” Hiertoe creëerde zij buiten de volumes en werkplekken een patroon van straten- en pleinen, die verrassende doorkijkjes bieden en uitnodigen tot ontmoeting en communicatie.
De kantoortuin in het midden houdt contact met de buitenwereld door gebruik van glazen wanden.
Eén grote ruimte
Waar de medewerkers in de vorige behuizing vrijwel allen een eigen kantoor hadden, werken de meeste hier in één grote ruimte, die behalve door de onderzoeksunits wordt gebroken door verschillende andere elementen, zoals een spaanplaatwand van circa 2 meter hoogte, die nog wordt bekleed met stoffen in gradaties van de kleuren die ook elders in de ruimte terugkomen – geel, de kleur van inspiratie en creativiteit– en groen, de kleur van rust en vertrouwen, én van het Millward Brown-logo, maar stelt Decock, “Niet teveel, anders kom je in een logo terecht.” Tussen de werkplekken staan op maat gemaakte kasten; de nieuwe werktafels zijn van TDS, de Herman Miller bureaustoelen werden uit het vorige kantoor meegenomen.
Wit op de wanden, zwart op de vloer en roodaccenten vormen het kleurenpalet van het interieur.
Binnenwanden geheel van glas
De managers van Millward Brown hebben halfopen werkplekken, de directeuren hebben een gesloten kantoor op de tussenverdieping - niet omdat ze per se apart wilden zitten, maar omdat de ruimte zich hier het best voor leende. De binnenwanden van deze kantoren zijn geheel van glas, maar niet iedereen heeft direct daglicht. De mooiste directiekamer is er volgens Decock echter eentje zonder ramen naar buiten: “Het licht van de gevel is door middel van vensters in de binnenmuren diagonaal doorgetrokken, zodat er toch overal daglicht komt.” Dat geldt trouwens voor het gehele pand: ondanks het feit dat er maar twee ramen direct zicht naar de buitenwereld geven, krijg je door strategisch geplaatste vensters binnen nergens een benauwd of beperkend gevoel. Een van die vensters naar buiten bevindt zich in de lunchruimte, waar een goed geoutilleerde pantry en uitnodigende zitjes in verschillende hoogtes het gemis van het restaurant in het vorige kantoor compenseren. Naast het restaurant is ten slotte de personeelsentree met lockers, en hier parkeren de medewerkers ook regelmatig hun fiets: de stedelijke dynamiek compleet.
Geel, de kleur van de inspiratie en creativiteit en groen de kleur van rust en vertrouwen zijn als accentkleur gebruikt passend bij het type ruimte.
De medewerkers van Millward Brown vinden hun werkplek in één grote ruimte
.
Opdrachtgevers:
Q Music, Brussel en Millward Brown, Amsterdam
Ontwerp en Projectmanagement:
Ideal Projects, Office for Design & Project Management, Voorschoten
Projectarchitect: Ann Decock, Hylco Wijbeng
Projectmanagement: Eelko van Willigenburg, Rutger Truffino
Interieurbouw: Gielissen Neos Interieurprojecten
Meubilair: TDS, Arper, Driade, Herman Miller (Millward Brown - via Vitrapoint); Bulo (Q Music)
Vloerbedekking: InterfaceFLOR (Q Music), Bonar Floors (Millward Brown)
Klimaat: Unica, Hoevelakenx
Tekst Rutger van Oldenbeek
Fotografie Valerie Clarysse, Beeldpunt
ideal projects bv
office for design & project management
voor webinformatie klik op logo.....
|
 |
[naar top]
DezeTekstIsVanLeoHooijmansGalileoNoordwijkFacilitaireInformatieOnline
Dit document niet uitprinten, aub. Denk aan het milieu en uw kosten.
Wilt u het nog een keer lezen maak een bladwijzer (favoriet).
Wilt u het artikel door een ander laten lezen, stuur een link door.
