(foto stock)
Hoe kunnen wij ons brein opnieuw programmeren?
LeoHooijmansGalileoNoordwijkFacilitaireInformatieOnlineHoezo??
Veenendaal, 8 december 2011
Ik was uitgenodigd om een lezing bij te wonen van prof. dr. dr. Gerald Hüther. Hüther was bij Kembo om op de Hippo Campus een inspirerende lezing te geven over hoe wij onze hersenen opnieuw kunnen programmeren.
Door Leo Hooijmans
De lezing van Hüther had als basis de volgende doelstellingen:
~ Om onze eigen hersenen en die van anderen verder te ontwikkelen.
~ Om meer tijd en ruimte te creëren voor het wezenlijke.
~ Om binnen bedrijven frictiekosten tot een minimum te beperken.
~ Om in organisaties het sluimeren potentieel tot ontplooiing te brengen.
~ Om een cultuuromslag te stimuleren.
~ Om te leren potentieel bij jezelf en anderen te ontwikkelen.
De zaal was goed gevuld en op de vraag of een ieder de Duitse taal machtig was werd positief gereageerd. Hüther had de vaardigheid om wetenschappelijk onderzoek in helder begrijpbare (Duitse) conversatie-taal om te zetten. Hüther staat bij het wetenschappelijk hersenonderzoek op een bijzondere plaats. Zijn onderzoek gaat dwars in op wat andere onderzoekers beweren. Maar dit schijnt normaal te zijn in de wetenschapsbranche.
Dat houdt ze scherp en aan het werk. :-)
Hüther verhaalde vrolijk over onze cognitieve en emotionele hersencellen. Belangrijk is dat deze in balans zijn en veelvuldig met elkaar communiceren.
Als u behoefte heeft om te weten hoe de hersencellen volgens Hüther werken, Google dan maar eens op zijn naam.
Soms blijft na een lezing of een bijeenkomst wat van de inhoud hangen, waarover je thuis melding kunt maken. Ik wil ter lering ende vermaeck twee info's met u delen.
| |
 |
De eerste is een bewijs dat vastgeroest wetenschappelijke informatie, na verloop van tijd helemaal niet klopt. Hüther verhaalde over de trek van zalmen naar hun geboortegrond.
(Men zou het ook geboortewater kunnen noemen. :-))
Tot ver in de 20e eeuw is aangenomen dat de oudere vissen zich opofferden aan het eind van hun leven. Op hun dode lijven gedijen insecten en ander klein spul, die als voedselbron dienen voor het broedsel dat de vissen vlak daarvoor op de wereld hebben neergezet.
Maar niets is minder waar. De volwassen vissen krijgen in de Atlantische Oceaan een verschrikkelijke heimwee naar de fijne tijd in hun geboortewater. In tegenstelling wat al jaren door wetenschappers werd beweerd, zoeken de zalmen hun weg niet door middel van het magnetisch veld van de aarde. Ze zoeken hun weg naar aanleiding van de geur in het water van hun geboorterivier. Hiervoor hebben zij een buitengewoon reukorgaan. De heimwee wordt zo groot dat ze een stress opbouwen, die ze een ontzaglijke wilskracht geeft om zich een weg naar de bovenloop van de rivier te knokken. Eenmaal boven schieten ze kuit en start er een nieuwe generatie. De oude generatie kijkt uitgepeigert om zich heen schrikt zich letterlijk dood. Ze liggen daar stijf zij aan zij in een heel klein laagje water.
Hun vinnen blijven nauwelijks onder water en ze kunnen geen kant op.
Dus geen opoffering, maar een troosteloos einde.
Dit is het wetenschappelijk verhaal van prof dr dr Gerarld Hüther.
Voor mij nu de waarheid, tot op het moment van een nieuw wetenschappelijk verhaal, dat wel. :-)
| |
 |
Zijn tweede informatie werd komisch verteld, maar had voor de oplettende toehoorder een boodschap.
Het ging over een secretaresse (Jannie) op kantoor, waar men met te weinig medewerkers (kostenbesparing) teveel werk laat uitvoeren (financiële hebzucht). De hele dag gaan met die banaan (stapels papierwerk, emailen, twitteren, koffie verzorgen, enzovoort).
Om even over vieren komt de chef binnen, na een uitgebreide lunch met een zakenrelatie. Of Jannie nog even snel een contract wil aanpassen. De relatie wacht erop in de koffiekamer. En of ze nog even een samenvatting van een artikel wil zenden naar de firma Zus & Zo. Graag vandaag nog!
Om 17:30 zit ze nog midden in de verwerking van de samenvatting als de telefoon gaat. Manlief met de mededeling, dat hij al thuis is, en de kinderen ook. Vanavond heeft hij vrienden uitgenodigd om voetballen te kijken. Ze hoeft geen haast te maken voor het eten. Hij en de kinderen zijn alvast begonnen aan wat kant en klare snacks. Als ze nog even wat hapjes haalt voor bij de voetbal is een maaltijd niet nodig. Als ze maar even langs de supermarkt gaat voor een kratje bier, wat sushi's, balletjes gehakt, kaas en niet te vergeten, een paar doosjes van die heerlijke knoflookgarnalen.
Jannie haast zich om ca. 19:30 uit de supermarkt naar huis. Auto geparkeerd aan de overkant van het park in de straat.
Ze rent, bijna vallend, door het park. Dan stapt er vanachter de bosjes een man met een lange regenjas, die haar de weg blokkeert. Glimlachend zwaait hij zijn regenjas open en zij kijkt naar een niet onknap mannenlijf.
Bloot vanaf de kniekousen tot aan de sjaal om zijn nek.
Jannie staat stokstijf en begint te trillen. 'Verdorie', zegt ze, 'de knoflookgarnalen vergeten'. Ze draait zich om en spoed zich weer naar de supermarkt. De potloodventer blijft verongelijkt achter!
Wat is hiervan nu te leren. Simpel, als de mens te veel aandachtspunten heeft, gaat hij fouten maken. De financiële insteek is, dat alles sneller en goedkoper moet. Dat er meer werk door minder mensen gemaakt worden krijgt boven een bepaald spanningsveld zijn weerslag. Meer fouten kosten veel geld, veel energie en vooral gezichtsverlies.
Of je moet het weer zo zien dat fouten goedmaken ook een kunst is. Dat is de andere commerciële insteek van het verhaal.
| |
 |
De Hippo Campus van Kembo
Kembo is een meubelfabrikant voor de zakelijke markt en zorginstellingen. In 2010 heeft Kembo de Hippo Campus opgericht. De Kembo Hippo Campus is een kenniscentrum. Het is opgericht om samen met medewerkers, klanten, gebruikers en andere belanghebbenden kennis op te doen en te delen.
De hippocampus is een gebied dat diep in de hersenen ligt met min of meer de vorm van een zeepaardje (hippo=paard). Dit gebied speelt een grote rol bij het leren en bij het lange termijn geheugen. Het is een soort sorteerplaats voor het geheugen waar belangrijke gebeurtenissen geselecteerd worden om te bewaren. Ook is de hippocampus betrokken bij het herkennen van nieuwe dingen en bij ruimtelijke verhoudingen.
Het Hippo verwijst ook naar Hippocrates: De vader van de geneeskunde die zijn studenten keer op keer voorhield dat het doel van kennis niet is de wereld te veranderen, maar veel meer het evenwicht te herstellen op dat de dingen in hun oorspronkelijke vorm terug keren.
Campus betekent in het Latijn “open ruimte” of “veld”. In het Nederlands kennen we het beter als aanduiding voor een universiteitsterrein waarop woningen en voorzieningen voor zowel docenten als studenten aanwezig zijn. In Vlaanderen wordt de term campus ook gebruikt als “locatie waar opleidingen gegeven worden”.
[naar top]
DezeTekstIsVanLeoHooijmansGalileoNoordwijkFacilitaireInformatieOnline
Dit document niet uitprinten, aub. Denk aan het milieu en uw onkosten.
Wilt u het nog een keer lezen maak een bladwijzer (favoriet).
Wilt u het artikel door een ander laten lezen, stuur een link door.
